Ne hayalim ne gücüm kaldı. Tükendim ve madeni para kokuyorum.
Ya da bugün kötümser tarafımdan kalktım. Diyorum, göründüklerinin aksine bir iki numara büyük olanlar varmış ayağıma. Tabanıma tabanıma vuranlar. Bob Dylan diyordu bildiğim son albümünde “tabanımda diş ağrısı” diye. Şimdi ağrısız, sızısız, hissiz olmak daha bir acaip. Ağrılarını özlüyor insan işte bazen.
Bir türlü tam batılılaşamadık gitti, anasını satayım.
Halbuki ben o uclemede "Mavi"yi gorurdum favorim olarak, demekki Mavi'den "Beyaz"a bir renk kaymasi yasamaktayim. Yeniden Mavi'ye donsek iyi olcak :) Kirmizi da kabulumdur.
zeynep, tabii o vatandasin yaptigi muzikler olmasa, kieslowski filmleri de tam olmazdi sanki. filmlerdeki Van den Budenmayer isimli hayali besteciyi de unutmuyoruz elbet.
- Who was buried yesterday
at 11:30?
- Him.
- So who's alive?
- No one.